Credit Default Swaps (CDS) zijn kredietderivatencontracten die beleggers in staat stellen om het kredietrisico van een bedrijf, land of andere over te dragen naar een andere partij.
CDS bestaan voor emittenten die obligaties uitgeven en zijn meestal verhandeld op standaardlooptijden van 5 of 10 jaar. Een CDS toont eigenlijk de perceptie van het risico door de markt. De stijging van de waarde van een CDS evolueert samen met de stijging van de spread op de obligatie die dezelfde perceptie vertegenwoordigt namelijk de hoogte van het kredietrisico verbonden aan de emittent. Men zou dit kunnen vergelijken met de evolutie van de volatiliteit op aandelenmarkten. Ratingagentschappen zoals S&P of Moody's kunnen op basis van een verbreding van de spread of een verhoging van de waarde van de CDS overwegen om de rating van de emittent aan te passen. Een CDS is daarom een belangrijke parameter in een crisisperiode zoals we nu meemaken omdat de ratings nog niet zijn aangepast en misschien niet aangepast zullen worden, afhankelijk van hoe de crisis evolueert.
CDS zijn dus derivaten en kunnen gebruikt worden om zich te beschermen tegen een faillissement als men de onderliggende waarde (de obligatie) bezit. Men koopt liefst een CDS (vergelijkbaar met een putoptie voor aandelen) als de markt rustig is (tot februari op onderstaande grafiek). Als de waarde van de CDS stijgt, compenseert deze positie de negatieve evolutie van de onderliggende obligatie. Men kan ook gebruik maken van de abnormale stijging van de waarde van de CDS om deze te verkopen en daardoor een blootstelling te creëren op de emittent.
Hieronder vind je een grafiek met de CDS prijzen van enkele Europese verzekeraars. Hoe hoger de prijs hoe groter de perceptie van het kredietrisico. Zoals je kan zien is de CDS van Allianz (rode lijn) de laagste, gevolgd door die van AXA (groene lijn), van Prudential (Engelse verzekeraar – oranje lijn) en tenslotte van Generali (Italiaanse verzekeraar – paarse lijn). (bron: Bloomberg)
De prijsstijging van een CDS weerspiegelt zich in de stijging van het rendement van de obligaties van de emittenten. De obligatiekoersen tonen dan ook soortgelijke maar dalende koersbewegingen.
Als we kijken naar Generali dan zien we dat op de top van zijn 10 jaar CDS we 2,5% per jaar kunnen ontvangen als we ons garant zouden stellen voor een mogelijk faillissement van Generali of we kunnen 2,5% per jaar betalen om ons in te dekken tegen een genomen risico.
